ظرات منتقدان درباره "شیشلیک" مهدویان و "ستاره بازی" هاتف
در دومین روز از جشنواره فیلم فجر، دو فیلم سینمایی «ستاره بازی» به کارگردانی هاتف علیمردانی و «شیشلیک» به کارگردانی محمدحسین مهدویان در برج میلاد و پردیس ملت به نمایش درآمد.
در این گزارش، مروری بر نظرات منتقدین سینمایی درباره این دو فیلم داریم:
علیرضا مجمع درباره فیلم "ستاره بازی" نوشت:
"ستاره بازی" مسئله من نیست، مسئله بچه‌های مهاجر است. هاتف علیمردانی توانسته فضای تلخ مهاجرت را بر خلاف فیلم قبلی‌اش، «کلمبوس» دربیاورد. بازی ملیسا ذاکری با اتمسفر فیلم هماهنگ است و دقیقاً همان است که باید.کارگردانی هاتف هم از چند فیلم قبلش سنجیده‌تر است، او تازه دارد فیلمساز می‌شود.
او شیشلیک را نماد از بین رفتن عزت نفس می‌داند و نوشته:
"شیشلیک" آرزوی مردم را کاسبی می‌کند و کارگردانش واضح است اعتقادی به طبقه‌ای که از آنها فیلم ساخته ندارد. "شیشلیک" هم مثلاً نماد از بین رفتن عزت نفس در جامعه بی‌هدف است و اینجا مهدویان نقش رئیس کارخانه «پشم ایران» را دارد. همان رطب خورده منع رطب کرده. آخرین روزهای زمستان نزدیک است.
سعید الهی درباره فیلم سینمایی "شیشلیک" چنین نوشت:
درباره "شیشلیک" هم همین که شوخی‌های جنسی‌اش به دو سه پلان خلاصه شده راضی‌ایم؛ طعنه‌گویی‌های سیاسی‌اش را می‌گذاریم پای ظرفیت نظام و لغزندگی مهدویان!
پویان عسگری، منتقد سینما نیز به انتقاد از فیلم سینمایی "شیشلیک" پرداخت و نوشت:
"شیشلیک" به شکل واضحی بدترین فیلم محمدحسین مهدویان است. حاصل عصبانیت و حملات تند چپ و راست به او. حاصل گیر افتادن گوشه رینگ و تلاش برای خلاصی از آن. در این مسیر مهدویان از همه‌چیز انتقام می‌گیرد. از خودش، از دهه شصت، از مردم عادی و از چیزی که بر اساس تبحر و دقت در فیلمسازی، طی فیلم‌های اولیه‌اش به آن رسیده بود. اینگونه «شیشلیک» به فیلمی شلخته و زشت و زننده بدل شده. با فیلمنامه‌ای فاقد ساختار داستانی که هم بسیار بد و دیر شروع می‌شود و هم اوقات (نا)درام بدترکیب‌اش را صرف جزئیات بی‌اهمیت می‌کند. فیلم نه بامزه است و نه از منظر تحلیل اجتماعی روزگار فعلی، روزآمد و فهمیده جلوه می‌کند.
مهدویان و ژوله چیزی را برجسته می‌کنند که محمدرضا هنرمند 18 سال پیش در «عزیزم من کوک نیستم!» با سلیقه بهتر به آن رسیده بود. فیلم ناقص و تلف‌شده هنرمند یک کمبود زیستی/معیشتی را بهانه‌ای برای تبدیل یک کمدی به فیلمی تراژیک می‌کرد و گرچه در نهایت به بن‌بست در زیباشناسی سینمایی می‌رسید اما در قیاس با فیلم مهدویان، اثری پیشروتر و جدی‌تر بود....
خسرو نقیبی در خصوص فیلم شیشلیک نوشته است:
